Kalbindeki yarayı; kapanmayan, kabuk bile bağlamayan o yarayı ben açmadım. Belki de erken geldim . "Bize" günler, aylar hatta yıllar vardı. Belki de geç kalmışımdır. Bu derin yara açılmadan önce gelmeli ve böyle bi acıyı tatmana asla izin vermemeliydim. Ama hayır bu , bu olamaz! Bilirsin ben asla , hiç bir yere geç kalmam . Zaten kalbindeki yarayı da açan senden başkası değil.Kendi kendini bu derin boşlukta yaralayan ve yaranın kapanmasına izin vermeyen sen şimdi yatağında derin bir uykudayken ve yavaş yavaş,farkında bile olmadan sağdn sola,dudaklarıma doğru dönerken,sol kulağına söylüyorm bunları.
Uyan!
Bütün yolları denemedik.
Belki erken , belki de geç !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder