Uyan !

Kalbindeki yarayı; kapanmayan, kabuk bile bağlamayan o yarayı ben açmadım. Belki de erken geldim . "Bize" günler, aylar hatta yıllar vardı. Belki de geç kalmışımdır. Bu derin yara açılmadan önce gelmeli ve böyle bi acıyı tatmana asla izin vermemeliydim. Ama hayır bu , bu olamaz! Bilirsin ben asla , hiç bir yere geç kalmam . Zaten kalbindeki yarayı da açan senden başkası değil.Kendi kendini bu derin boşlukta yaralayan ve yaranın kapanmasına izin vermeyen sen şimdi yatağında derin bir uykudayken ve yavaş yavaş,farkında bile olmadan sağdn sola,dudaklarıma doğru dönerken,sol kulağına söylüyorm bunları.

Uyan!

Bütün yolları denemedik.

Belki erken , belki de geç ! 

Aşkla Aynı Değil

"Sanırım,

Bildiğim, tek başıma becerebildiğim pek az şeyden birini yapacağım: Yolculuk, hiç bir yere doğru..."

Seni tanıdığımdan beri hiç olmadığın kadar kötüsün.. Aramızdaki bu aşılmaz mesafe senin acılarınla birleşince öyle bir etki yaratıyor ki adeta oradayım , yanı başında, kalbine en yakın mesafede. Beni tanımıyorsun, duymuyorsun, görmüyorsun.

Hiç kimseye güvenmiyorsun. Kalbinin iyileşmesine izin vermiyorsun..

Hiç birşey bilmiyorum. Geçmiş yılların bütün o acılarını. Kendini ilk kez gerçek ümitsizliği içinde gösteren, benim kadar çaresiz olan bu puslu gökyüzüne bakıyorum.  Dokunuyorum, öpüyorum,bağrıyorum, gülüyorum , şarkı söylüyorum, ağlıyorum , ağlıyorum , ağlıyorum.. Hayır yanılıyorsun insanlar gözyaşı dökmeden de ağlayabilir..

Senin orada, o ev ve o insanlar arasında canlandığını görme mutluluğuna, bu mutluluğa erişemeyeceğim. Ama daha ne kadar mutluluk istiyorum ki, çok kıskancım çok! Daha uzun bir süre orada acı çekecek olman ne yazık...

anlamsız ama huzurlu

Uzun , yorucu bir yol.

Burası güzel, bu bankta soluklanalım. 

...

-Bu şarkınında bazı sözleri çok varoş.

-Nasıl? 

-Şarkının bazı kısımları çok varoş ama güzel şarkı, geçen akşam tv de dinlendim çok hoşuma gitti. Bütün gün müzik dinleyemiyorum içim şişti.

-Neden? 

-Nasıl dinliyim , bu sefer kimseyi duyamıyorum..

-Haklısın, 

...

-Memnun edemedik seni,sevmedin burayı..

...

-Ayağım uyuştu.uff

-hadi kalkalım

-neden

-üşümedin mi ? 

-biraz

-ayağında uyuştu hadi kalkalım.uykunda geldi.

-iyi geldi burası mayıştım.

.....

-çok hızlı nefes alıyorsun,

-hadi ya farkında değilim,

-küçükken , babamla birlikte yattığımızda ,onunla birlikte nefes almaya çalışırdım , yetişemezdim . O da çok hızlı nefes alırdı.  

-iyiymiş. Hiç farkında değilim hızlı nefes aldığımın.

...

Karanlık yollarda yürüdük, didiştik, zaten hiç anlaşamayız. Sonra beni odama çıkarttı. Yatağa uzandık,

Nazan öncel söyledi , biz dinledik. Çok değil 3 şarkı sonrası gitmen gerektiğini söyledim, kalktın ve gittin..

Anlamsız ama huzurlu bir geceydi. Ertesi gün huzursuzluğumuza geri döndük.

Aşk olsun

Bir kadın sevmelisin.

Bu hayatta en az 1 kez aşık olmalısın. Tenine dokunmayı, dokunduğun o tenin tüm kıvrımlarını gözlerin kapalı bilmelisin. Aşık olmalısın gecenin üçünde bazen de sabahın yedisinde. Öylesine durup dururken sevmelisin. Gözlerinin içine bakmalısın , baktığında kendini görmelisin , görmelisin ki aşk olsun .

Merhaba.

Merhaba,

Buradayım işte , yine herşeyi mahvettiğim bir gecenin sabahı. Yine kendimden nefret ettiğim, yine umutlarımın yok olduğu mutsuzluğun içinde kaybolduğum, teselliyi aptal şişelerde aradığım bir günde...

Olmuyor, o kadar güzel olmuyor ki , başladığım noktada buluyorum kendimi. Çıkış ,yine karanlıkta. Durup gözlerimin karanlığa alışması gerek, karanlıkta kaybolmam gerek. Belki de çıkışı hiç bulamadım, belki de karanlıkta çoktan kayboldum ?

Sonbahar*

İçimin mutluluğu da mutsuzluğu da sen olmuşsun . 

Doğru ve yanlışsın

Uzak ve yakın

Beyaz ve siyah değilsin ama grisin sen bazen lacivert bazen de kırmızı .

Yani hem tutkusun hem umut .

Bi de gecesin sen ,zifiri karanlık..

Gündüz olamıyorsun mesela.

İçim karanlık,sevgim karanlık belki de ondandır bilmiyorum..

Sonbahar*

Niyet!

Neye niyet etsem,içinden sen çıkıyorsun., sıkıldım hayalinle savaşmaktan kalk gel seninle savaşayım. Karşımda dur ,sen 1 şey söyle ben bin şey söyleyeyim ya da tam tersi fark etmez ama sen ol savaştığım , hayalin değil. 

Tamam diyorum bitti bundan sonra umut yok , umuda açık bırakılacak kapı bile yok ama bi ses ,bi rüya bazen bi hayal yada en basitinden bi anı çıkıp geliyor , duruyor öylece tam karşımda sanki rüzgara hatta fırtınaya direnen yaralı bi kuş gibi.. 

Bitmiyor yani ,

Bitemiyor

Bitmeyi bilmiyor 

Bilmiyorum

Anlamıyorum

Anlamsızlaşıyor

Anlamsızlaşıyoruz

Anlamsızlaşıyorum...

Üzgün-müş

Bir değilmiş yollarımız.

Ben sana geç , sen bana erken gelmişsin 

Olmamış işte yürütememişiz..

Şimdi,

Kal, gittiğin yerde kalabilirsen,

Dönme bekleyen olsa da seni

Üzgünüm bende artık , en az senin kadar...

Merak?!'&€@"*^#%

Sol yanın hala bana ait mi ?

Senin haberin yok ama merak ediyorum kaç zamandır seni. Duysan inanmazdın kesin , "merak eden arardı "derdin. Gülerdim bnde., 

keşke geriye bi adım kalsaydı da arayabilseydim ,duysaydım sesini günlerce özlemek yerine.. 

Ne kadar çok keşke birikti haberin yok sevdiğim.

Ne kadar çok özlendin hiç haberin yok.

...

Biz Artık Öyle Deli Dolu Sevemeyiz..

Yorulmuşuz. Yormuş bizi yanlış aşklar. Yanlış aşklar dediğime bakma hepsi kendi içinde unutlmaz aşk hikayeleri. Kimileri Leyla ,kimileri Mecnun'du bizim için, aynı şekilde biz kimileri için Aslı, kimileri için Kerem olduk.. Olduk olmasına da sonunu getiremedik , pes ettik, vazgeçtik, vazgeçtiler ya da .. Ya da her neyse işte..

Çok sevdik işte. Çok'lar bitirdi bizi.

Cesaretimiz yok şimdi birini baştan sevmeye, tanımaya, eksik cümlelerini tamamlamaya ,suskunluklarından anlam çıkarmaya .. İşte bu yüzden biz artık ÇOK SEVEMEYİZ...