27 Nisan 2015 Pazartesi

Uyan !

Kalbindeki yarayı; kapanmayan, kabuk bile bağlamayan o yarayı ben açmadım. Belki de erken geldim . "Bize" günler, aylar hatta yıllar vardı. Belki de geç kalmışımdır. Bu derin yara açılmadan önce gelmeli ve böyle bi acıyı tatmana asla izin vermemeliydim. Ama hayır bu , bu olamaz! Bilirsin ben asla , hiç bir yere geç kalmam . Zaten kalbindeki yarayı da açan senden başkası değil.Kendi kendini bu derin boşlukta yaralayan ve yaranın kapanmasına izin vermeyen sen şimdi yatağında derin bir uykudayken ve yavaş yavaş,farkında bile olmadan sağdn sola,dudaklarıma doğru dönerken,sol kulağına söylüyorm bunları.

Uyan!
Bütün yolları denemedik.
Belki erken , belki de geç ! 


21 Nisan 2015 Salı

Aşkla Aynı Değil

"Sanırım,
Bildiğim, tek başıma becerebildiğim pek az şeyden birini yapacağım: Yolculuk, hiç bir yere doğru..."

Seni tanıdığımdan beri hiç olmadığın kadar kötüsün.. Aramızdaki bu aşılmaz mesafe senin acılarınla birleşince öyle bir etki yaratıyor ki adeta oradayım , yanı başında, kalbine en yakın mesafede. Beni tanımıyorsun, duymuyorsun, görmüyorsun.

Hiç kimseye güvenmiyorsun. Kalbinin iyileşmesine izin vermiyorsun..

Hiç birşey bilmiyorum. Geçmiş yılların bütün o acılarını. Kendini ilk kez gerçek ümitsizliği içinde gösteren, benim kadar çaresiz olan bu puslu gökyüzüne bakıyorum.  Dokunuyorum, öpüyorum,bağrıyorum, gülüyorum , şarkı söylüyorum, ağlıyorum , ağlıyorum , ağlıyorum.. Hayır yanılıyorsun insanlar gözyaşı dökmeden de ağlayabilir..


Senin orada, o ev ve o insanlar arasında canlandığını görme mutluluğuna, bu mutluluğa erişemeyeceğim. Ama daha ne kadar mutluluk istiyorum ki, çok kıskancım çok! Daha uzun bir süre orada acı çekecek olman ne yazık...